أبوطالبِ مکّيّ [ المکّيّ ] - رحمة الله تعالی علیه -
  محمّد بن علیّ بن عطیّة - رحمة الله تعالی علیهم -
  صوفیِ واعظ
  او از مردم ایران بود
  از نواحی جبل
  و مجاورت مکّه اختیارکرد
  و از این رو او را مکّیّ گویند
  سپس به عراق شد
  و چندی به بصره
  و مدّتی به بغداد زیست
  و در هر دو جا موعظت میکرد
  لکن برای کلماتی درشت و مبُهَم که در سخنان داشت
  متّهم گشت
  و مردم از وی بپراکندند
  و در هفتم جمادی الآخرة
  به سال ٣٨٦ ه . ق
  در بغداد
  فرمان یافت[از دنیا رفت]